Հնչում են օրերը, կանչում են,
Օրերը – կարմիր ու բոսոր.
Օրերը ղողանջ ու հնչյուն են,
Զնգում են՝ հրե ու հզոր: -Սա վերաբերում է հոկտեմբերյան հեղափոխությանը:
Ու սիրտս զնգում է, զնգում է,
Թռչում է՝ կրակ է ու բոց.
Լսո՞ւմ ես սրտի իմ զնգունը,
Լսո՞ւմ ես, լսո՞ւմ ես, թե ոչ…-Արտահայտում է իր սրտի ուրախությունը :
Կրա՛կ կա սրտիս մեջ, կրա՛կ կա,
Հրդեհ է՝ վառվում է հրկեզ.
Ալիքը, կուզեմ, որ արա՛գ գա – Անդարձ է կարոտը երգիս:-Չարենցը շտապում է, որպեսզի նոր ու լավ օրերը արագ գան և այլևս չգնան:
Կուզեմ, որ կյանքի մեջ գալիք այն
Երգերս զնգան ու հնչեն
– Կուզեմ, որ լսե, ա՜խ, գալիքը
Երգերս այս վառ ու հնչեղ…-Եղիշե Չարենցը արտահայտում է իր ցանկությությունը, որն այսօր իրականացել է:Եվ 118 տարի հետո ես կարդում եմ նրա գրածը և սովորում:
Մեսրոպ Օնանյան 